De rode draad in mijn werken met mensen is aandacht voor de onvervulde behoefte. Vaag? Nee hoor, heel concreet.

Komt de vraag die jij stelt vanuit het gevoel van overleven? Of vanuit de behoefte om gezien en gehoord te worden, je te verbinden?

Komt de vraag voort vanuit het nadenken over jezelf of de wereld waarin jij je begeeft. Of is de vraag veel meer gerelateerd aan de behoefte aan zingeving, zoals werk of een andere rol die jij vervult.

Ik kan dan die coach zijn in dat zoekproces. Eerst de vraag helder. Dan op zoek naar een mogelijk antwoord. Welkom.

Ik ben een ervaren coach. Tijdens het werken voor een grote zorginstelling lag de aandacht bij het ondersteunen van teams in complexe zorgsituaties. Het volgen en ondersteunen mensen werkzaam in de zorg met vragen op het gebied van het vak of breder, persoonlijke ontwikkeling. In gesprek, maar ook mee op de werkvloer.

Nu is het coachen niet meer beperkt tot de gezondheidszorg, maar richt zich op de mens met een vraag die de kwaliteit van het bestaan in de weg staat.

Je ervaart voortdurend stress. Dit heeft grote invloed op de kwaliteit van je bestaan! Er is een gevoel van verlies van grip op het dagelijks leven. Het ontbreekt je aan zelfsturing. Je loopt vast en dat is zichtbaar in je relatie, op je werk of in contact met familie en goede vrienden. Essentiële behoeftes worden niet of onvoldoende vervuld. Ga je de obstakels die je dagelijks tegen komt alleen opruimen? Of is dit het moment om samen met iemand te onderzoeken hoe je die zelfsturing weer terug krijgt. Misschien sluit coaching aan. De vraag helder krijgen en samen een plan van aanpak maken.

“Ik ga ervan uit dat mensen een innerlijke bron van wijsheid hebben en daardoor de meeste kennis bezitten om zichzelf te genezen”. Aldus Socrates